Gdy dzieci zaczynają dorastać, to problemy oczywiście zaczynają rosnąć razem z nimi. Szczególnie dużo będzie ich występować w okresie dojrzewania. Każdy z nas przecież wie, czym jest bunt nastolatka, a nie chodzi tylko i wyłącznie o fanaberie takie jak kasyno czy bukmacher z bonusem na start bez depozytu albo kupowanie ubrań. Zmienność nastrojów oraz nieprzewidywalne zachowania to właściwie coś normalnego u nastoletnich osób, ale wciąż opiekunom i rodzicom trudno się do tego przyzwyczaić. Niestety nie każdy też orientuje się w tych mankamentach psychologicznych, a wielu specjalistów uważa, że pozyskanie wiedzy w tym zakresie powinno być nawet obowiązkowe. W końcu wtedy można by uniknąć bardzo dużej ilości nieporozumień i nie doprowadzić do popsucia relacji pomiędzy dziećmi, a rodzicami. Wszystko przecież wynika z tego, aby dokładniej zrozumieć problem.
Zrozumienie dzieci musi graniczyć z cudem?
Wydaje się też, że w takich trudnych wychowawczo sytuacjach wiele osób będzie się po prostu poddawać. A tak naprawdę trzeba tutaj przecież nakierować refleksję także na rodziców lub opiekunów. Zauważmy, że niejednokrotnie te nasze zbyt wybujałe ideały dotyczące naszych pociech nie będą się w praktyce pokrywały z tym, kim będzie nasze dziecko oraz jakie będzie mieć cechy i zainteresowania. Instynktownie wręcz, gdy pojawiają się problemy wychowawcze związane z postawą nastolatka, to identyfikujemy je jako celowe działanie przeciwko nam i zawsze z gruntu rzeczy buntownicze. Czy jednak tak jest w rzeczywistości? Kłopoty takie jak lekceważenie obowiązków edukacyjnych albo problemy ze sprzątaniem, czy też kłótnie i zbyt dosadny język to właściwie normalność w każdej rodzinie. W takich okolicznościach opiekunowie zawsze mają wrażenie, że wszystko to jest robione na złość, a to tylko będzie zaogniać atmosferę i będziemy wpadali w błędne koło kłótni lub nawet poważnych awantur. Wcale jednak zrozumienie takich mechanizmów nie musi graniczyć z cudem. W końcu wielokrotnie wymagania stawiane młodym osobom można przyrównać do sytuacji, gdyby nagle ktoś od nas dorosłych wymagał całkiem nowych zachowań i rzeczy, których nas nigdy nie uczono.
Procesy biologiczne i psychologiczne u młodzieży
Z pomocą zawsze, więc powinna tu przychodzić nauka szeroko rozumiana i edukacja. W końcu podstawy wiedzy psychologicznej mówią o tym, że u części nastolatków nie wystąpiło jeszcze po prostu w danym okresie nabycie przez mózg pewnych konkretnych umiejętności. Dlatego młode osoby absolutnie nie powinny być obwiniane za taki stan rzeczy. Gdyby przyjrzeć się przecież trochę dokładniej egzystencji nastolatków, to bardzo szybko byśmy się przekonali, że nie chodzi o to, że dzieci są uparte, ale raczej bardzo zdeterminowane. W wielu sytuacjach nie chodzi tu o lenistwo, ale raczej koncentrację na przestrzeni, która jest o wiele bardziej interesująca dla nich właśnie w tym momencie. Obiektywne oceny mogą nas doprowadzić do wniosku, że podczas rozmów dzieci wcale nie są bezczelne, ale po prostu obstają przy swoich przekonaniach.
Więcej zrozumienia i cierpliwości
Naczelną zasadą, która jest chyba zresztą uniwersalna w każdej przestrzeni życiowej, będzie tu większe zrozumienie dla nastolatków. Wtedy będziemy mogli budować sobie większe pokłady cierpliwości. Automatycznie też będzie się pojawiać większa otwartość na przeżycia, których doświadcza dziecko. Gdy zaczniemy uczestniczyć w emocjach przeżywanych przez nastolatków, to szybciej je zrozumiemy. Należy więc odejść od stanowiska opozycyjnego i przyjąć raczej ten swoisty wspólny front. To wzmocni wzajemną bliskość i zaufanie.
